Crazy in love Part.XII OSTATNI ROZDZIAŁ 4 CZĘŚCI

*oczami Zayna*

Spędziłem w areszcie kilka godzin. Nikt się nie pojawił, nikt mnie nie przesłuchał. Końca mojej męczarni nie było widać. Jaki ten świat jest niesprawiedliwy… Josh zgwałcił niejedną dziewczynę, bił, torturował, porwał, przetrzymywał a to kurwa ja siedzę zamknięty w czterech ścianach. Teraz mogłem być przy Perrie i dziecku jedynie duchowo. Co ja narobiłem…

-Malik, na przesłuchanie.- warknął policjant kiedy z nudów mi się usnęło.

Poszedłem za nim. Przesłuchanie miało odbyć się w pomieszczeniu z weneckim lustrem, tak jak na tych wszystkich kryminalnych filmach.

-Nie miałeś co robić? Z nudów dźgnąłeś pana Devine’a w brzuch?- spytał po jakimś czasie koleś naprzeciwko. No to są jakieś jaja!

-Absurd. To on jest przestępcą, nie ja.- odpowiedziałem.

-Patrząc na sytuację, którą zastaliśmy w opuszczonych magazynach to jednak pan trzymał w ręce zakrwawiony nóż i to jednak pan dźgnął a nie na odwrót.-czułem, że byłem na przegranej pozycji.

-Niech pan mnie posłucha. Ten człowiek porwał moją dziewczynę i jej koleżanki. Gwałcił je, bił, poniżał. To tylko zemsta z mojej strony.- już sam nie wiedziałem co mówić aby przekonać policjanta.

-I postanowił pan sam wymierzyć sprawiedliwość zamiast zgłosić to na policję. Proszę szykować się do miesięcy w więzieniu.- warknął i wyszedł z pomieszczenia.

~

Nawet nie wiem jakim cudem udało mi się przekonać policję do tego abym mógł zadzwonić do Perrie. Odebrała od razu.

-Pezz, to ja. Jestem w areszcie.- powiedziałem cicho to wstydliwe zdanie.

-Mój Boże Zayn, myślałam, że coś ci się stało. Jak to w areszcie?- zaskomlała do słuchawki. Moja biedna kruszynka. W moich oczach pojawiły się łzy.

-Policja przyłapała mnie na tym jak raniłem Josha nożem. Kochanie, nie wiem  co we mnie wstąpiło ale nie jest za ciekawie. Grożą mi więzieniem.

-Zayn! Jak mogłeś?! Człowieku, jestem w czwartym miesiącu ciąży nie mogę się denerwować a ty mówisz mi, że zamknęli cię za dźgnięcie nożem?!- kiedy się uspokoiła zaczęła cichutko mówić łamiącym się głosem.- Zayn, nasze dziecko ma się wychowywać bez ojca?

-Perrie, przepraszam. Proszę cię załatw mi dobrego adwokata, ja nie chcę znów stracić waszej dwójki.- z moich oczu poleciały łzy. Już nie wytrzymałem.

-Zrobię wszystko co w mojej mocy abyś nie spędził tam nawet kilku dni. Kocham cię Zayn.- rozłączyła się ale ja dopiero po chwili oddałem telefon.

Wraz z policjantem wróciłem do mojego aresztu i przez kolejne godziny ze łzami w oczach wpatrywałem się w ścianę na wprost mnie…

*oczami Perrie*

Spojrzałam na swoje odbicie w lustrze. Czarna sukienka, czarne obcasy, włosy rozpuszczone, zaokrąglony brzuch. Zero makijażu już od kilku dni. Dzień w dzień wylewałam tony łez w poduszkę a nawet w przyjaciółki. Zayn spędził ostatni tydzień w areszcie a policja nie pozwoliła mi go zobaczyć. Czułam się jakby ktoś mi go odebrał. A tak bardzo chciałabym być po prostu szczęśliwa z Malikiem i naszym dzieckiem.

-Perrie, jesteś gotowa?- do pokoju weszła Eleanor ubrana podobnie do mnie.

-Uhm, chyba tak. Wezmę tylko torebkę.

-Denerwujesz się.- szepnęła przyjaciółka.

-Masz rację. Pierwszy raz idę do sądu w takiej sprawie. Boję się, że skażą Zayna na kilka lat podczas gdy Josh znowu pojawi się w naszym życiu.- do moich oczu ponownie napłynęły fale słonej cieczy.

-Ty, ja i Jade zeznamy przeciwko temu gnojowi. Chłopaki także. Sąd zobaczy, że to Josh powinien siedzieć w więzieniu, nie Zayn.- brunetka otarła moje łzy po czym zamknęła mnie w mocnym uścisku.

~

Zapłakana wybiegłam z sali rozpraw. Nie zważałam na to co jeszcze mówił sędzia. Nie mogłam tego dłużej wytrzymać. Moje oczy zalały łzy. Szybko straciłam widoczność dlatego się zatrzymałam. Płakałam tak bardzo chcąc dać upust tym wszystkim złym emocjom. W mojej głowie pojawiły się wspomnienia zabaw z Eleną, moment kiedy dowiedziałam się kto ją zabił, wszystkie tortury fizyczne i psychiczne zadane przez Josha.

To wszystko to nie może być prawda. To się nie dzieje. Niech mi ktoś powie, że to sen. Zaraz się obudzę, Zayn mnie przytuli i razem będziemy się z tego śmiać. To szara rzeczywistość… Zayna tu nie ma. Jestem ja sama przed wielkim budynkiem sądu totalnie rozkojarzona. Załamana wyrokiem sądu. Ktoś dotknął mojego ramienia. Odwróciłam się i ujrzałam Harry’ego.

-Perrie, wszystko dobrze?- zapytał niepewnie.

-Harry..- nie potrafiłam więcej powiedzieć przez te łzy.

-Jaki jest wyrok sądu?- no tak, Harry czekał przed salą.

-Rok. Zayna Malika skazali na rok pozbawienia wolności..- to były ostatnie słowa jakie wypowiedziałam zanim zemdlałam.

______________________________________

TAAADAAAAAM!!!

Tym akcentem kończymy czwartą część DREAMS!

Zaskakująco co nie? A miało być już tak pięknie. Perrie uratowana, dziecko żyje a tu beng hehe 

Piszcie uwagi i pytania w komentarzach na ten temat

Jak widzicie jest zmieniony wygląd bloga i on mi się tak podoba *-*

W tym miejscu pragnę podziękować Natalii Nizioł za przepiękny nagłówek dla piątej części DREAMS <3 Jesteś najlepsza <3

Jeju już piąta część...
Zajrzyjcie koniecznie do bohaterów bo się pozmieniało, tam też komentarze miło widziane :)

Żeby nie przedłużać, rozdział numer jeden Change your life pojawi się jakoś na początku przyszłego tygodnia bo chcę was potrzymać trochę w niepewności

No i ogarnąć trzeba będzie życie koniecznie

Oraz szkołę no i pisać na drugiego bloga 

See you soon <3

Karo