Crazy in love Part.IX

*oczami Perrie*

-Dlaczego ty mi to robisz?- szepnęłam. Po moich nogach spływała krew. Moje plecy były poranione za sprawą Adriany.

-Zemsta.- warknęła brunetka i przyłożyła mi jeszcze mocniej. Świat tracił swoje barwy a ja czułam, że odpływam. To koniec.

~Biegnę przed siebie nieznaną mi drogą. Nie wiem gdzie, nie wiem po co i nie wiem dla kogo. Nie widzę niczego, żadnej żywej duszy. Gdzie ja jestem?

-Perrie..- słyszę głos. Skąd on pochodzi? Rozglądam się. Nic.

-Perrie..-słyszę kolejny głos.

-Perrie..

-Perrie..

-Perrie..

Świat wiruje. Tracę orientację. Moją głowę zalewają szepty. Bezsilna padam na ziemię i zalewam się łzami. Ktoś dotyka ręką mojego ramienia. Podnoszę głowę. Zayn. Nie wytrzymuję i rzucam mu się w ramiona. Chłopak tuli mnie do siebie, ręką ociera łzy.

-Poznaj naszą córeczkę.- odzywa się i pokazuje mi na malutką osóbkę leżącą na kocu. Jestem szczęśliwa.~

Obudziłam się z tego dziwnego snu i znów byłam przywiązana do łóżka. Nie mogłam dłużej wytrzymać. Skoro oni i tak chcą mnie zabić dlaczego nie mogę sama tego zrobić? Dla mnie i dziecka i tak mnie ma ratunku.

Moje życie nie tak miało wyglądać. Miałam być szczęśliwą kobietą żoną i matką. Już nic z tego mnie nie czeka..

*oczami Zayna*

Przede mną walka. Walka na śmierć i życie o moją rodzinę. Byłem już nieźle poobijany po starciu z dwoma bydlakami na szczęście uszedłem na tym zwycięsko. Po cichu wszedłem do kolejnego pomieszczenia..

Perrie. Przywiązana do łóżka, zakrwawiona, cierpiąca. Na jej widok moje serce pękło na miliony części. Podbiegłem do niej. Żyła, spała. Nie mogłem się powstrzymać, pocałowałem moją księżniczkę w czoło.

-Zayn..-otworzyła swoje błękitne oczka.

-Jestem tu kochanie. Uratuję cię.-pogładziłem jej policzek.

Zacząłem rozwiązywać wszystkie sznury. Na jej ciele było mnóstwo siniaków i zadrapań. Ten widok powodował u mnie wściekłość. Chciałem za wszelką cenę pokazać temu gnojowi co o nim myślę. Musiałem jednak najpierw zabrać Pezz w bezpieczne miejsce.

Była tak słaba. Niewielki ruch ręką był dla niej ogromnym wysiłkiem. Wziąłem moją ukochaną na ręce i wyszedłem z pomieszczenia.

-Nasze dziecko..- zaskomlała a moje ciało obleciał zimny pot. Czy ono…?

-O co chodzi?- zapytałem niepewnie. Proszę nie mów tego…

-Nie jestem pewna czy żyje.- w jej oku zakręciła się łza. Teraz byłem już pewny, że chcę być ojcem. Chcę mieć gromadkę dzieci z kobietą, którą kocham ponad życie.

-Zaraz zabiorę cię do szpitala, kochanie.- pocałowałem ją w czoło i zacząłem iść.

-Malik!- usłyszałem krzyk za sobą. Odwróciłem się i ujrzałem Liama.

-Co ty tu robisz?-zapytałem zaskoczony.

-Nie poradzisz sobie sam. Teren czysty, zabierz Perrie do szpitala a my zajmiemy się resztą.

Podszedłem do przyjaciela i szepnąłem ‘’dziękuję’’. Delikatnie umieściłem moją ukochaną w aucie i udaliśmy się do najbliższego szpitala.

-Zayn.. Kocham cię. Przepraszam.-powiedziała cichutko a mnie ulżyło. Teraz wiedziałem, że mi wybaczyła.

-To ja przepraszam aniołku.- złapałem ją za poranioną rękę. Wrócę tam a wtedy Josh i ta szmata poznają prawdziwego Zayna Malika. Nie odpuszczę.

___________________________________________________________

 Witam moi mili <3

Tak więc zgodnie z obietnicą rozdział 9 pojawił się szybko.

Ogólnie nie miałam jakiegoś konkretnego pomysłu na niego dlatego jest taki krótki.

Ważne że Perrie uratowana :D

Kolejny rozdział mniej więcej za tydzień.

Pytania, opinie ewentualnie jakieś uwagi piszcie w komentarzach.

W zakładce 'Drugi blog' znajduje się link do mojego nowego bloga.

Chciałabym również zmobilizować publicznie do pisania moją czytelniczkę- Karolinę S. Twórz swoje blogi bo pisanie jest czymś cudownym <3

Buziaki :*

Karo <3